Nou jongens. Zei ik tegen onze kinderen bij het ontbijt, terwijl ik het nieuws aan het bekijken was. Jullie mogen mama geen moeder meer noemen.
Huh?! Klonk het verbaasd uit vier mondjes die me ook nog eens heel ongeloofwaardig en met grote ogen aankeken.
Ja, het staat hier echt. Kijk maar.
Ik liet ze het bericht lezen waarin stond dat het kabinet het bevolkingsregister wil aanpassen door het woord moeder te vervangen voor: “ouder uit wie het kind geboren is.” Terwijl ze meelazen zagen ze de foto van de verantwoordelijke minister erbij; Hugo de Jonge. ( heeft later in een tweet dit willen afzwakken)
En deze meneer verzint dat? Vroeg mijn oudste dochter.
Nou ja, onder andere wel, antwoorde ik. Die spoort niet. Zei ze terwijl ze met haar vinger op haar voorhoofd tikte. En als mama geen moeder genoemd mag worden, hoe moeten we u dan nog noemen? Vroeg ze. Een zeer terechte filosofische vraag.
Ik denk, zaaddonor. Of: de ouder die met zijn zaad heeft staan sproeien bij de ouder uit wie het kind geboren is, of zoiets. Antwoorde ik. Naast dat we ons ochtendhumeur weer hadden opgefrist antwoorde mijn zoon: nee, dat gaat niet gebeuren pap! Jij blijft pappie en mama, mammie. En niks anders, dat kan die rare meneer willen veranderen maar dat gaat niet gebeuren!
Deze onbevangen liefdevolle stelligheid ontroerde me ook. Wetende dat alles om ons heen wat ons lief en dierbaar is stukje bij beetje wordt afgebroken.
Sterker nog, het is assimilatie zonder dat we ons ertegen verzetten, want zolang het in ons eigen koninkrijkje nog goed toeven is en de centjes op de bankrekening komen, de auto rijdt en we zelf eigenlijk niks merken van al deze regeldrift. Is er niks om ons druk over te maken. Toch? Vervelend voor de toekomst, maar dat zien we dan wel weer. Wie dan leeft…..
Maar dat is nog niet alles jongens, zei ik. Terwijl ik verder keek in de nieuwsberichten. Oh wat nu weer? vroeg mijn jongste dochter met een zucht. Het is deze week ook de: Nationale week zonder vlees en zuivel. Ah hou op pap, zei ze. Nee echt, Kijk maar. Ze keek naar een foto van een poster in een bushokje waarop dit stond. Hey, daar staan de Plus en de Coop ook tussen viel haar op, en welke nog meer? De Aldi, Lidl en de Jumbo merkte ze scherp op. Daar doen we dus geen boodschappen meer, wat een ezels! was haar kordate verwensing. En ze schonk nog een beker melk in.
Ik wilde haar maar niet vertellen dat als we onverhoopt in een ziekenhuis komen te liggen, we deze onzin ook ongevraagd voorgeschoteld krijgen.
Assimilatie aan het gedachtegoed van de deugbrigade uit de grote stad. Maar misschien ook wel de snelste manier om de nuchtere mensen zo spoedig mogelijk uit het ziekenhuisbed te krijgen. We weten het echte beleidsplan immers niet.
Toen las ik een bericht, wat ik mijn kinderen niet heb laten lezen. Zeker niet nadat we afgelopen weekend naar het oorlogsmuseum Overloon waren geweest. Diep onder de indruk kwamen we daar vandaan. De strijd die daar geleverd is, ook voor onze vrijheid. De verhalen die je kunt lezen, zien en horen. Maakt de oorlogshitserij van de laatste weken onbegrijpelijk en haast onverteerbaar. De Jodenvervolging en de haat die daaraan verbonden was kon je voelen. En die greep me aan in het licht van vandaag de dag. Ook toen zweeg de overgrote meerderheid.
In Zürich had een jongen van 15! Een joodse man had doodgestoken en hij had daarbij geroepen: Dood aan alle Joden! Twee dagen eerder was er een Joodse arts doodgeschoten. Omdat hij Jood was.
Nie wieder! Zag ik nog in gedachten staan terwijl ik dat bericht las. Onze Opa’s en Oma’s die dit hebben meegemaakt verdwijnen langzaamaan uit ons midden, om ons te kunnen waarschuwen voor Nazi gedachten.
Nu zijn de Jodenhatende moslims en hun vrienden in deze wereld die dit goedpraten of filosoferen onder de noemer van verzet de nieuwe Nazi’s aan het worden. Bijvoorbeeld: Lucassen, ten Broeke, van Baarle enz.
En zolang de centjes op de rekening komen, de auto rijdt en het niet binnen onze eigen muren komt. Knikken we meewarig mee spreken onze afschuw uit en plaatsen vlaggetje bij de naam als vorm van stil…. ja wat eigenlijk… schijnheiligheid? Maar komen verder niet in verzet.
Nie wieder….. We zijn er nu zelf bij!
Of is hier stiekem ook al assimilatie gaande?
Bert Schouwstra.