Brief voor Frans Timmermans

31-05-2023

Brief voor Frans Timmermans.

Beste Frans,

Toen ik de politiek net begon te volgen was u nog lid van de Tweede Kamer. Ik was geen socialist maar ook geen liberaal. Een beetje ertussenin, sta altijd open voor een goede discussie waar een middenweg gevonden moet kunnen worden als we het niet eens zijn met elkaar, en mocht graag naar uw betogen luisteren.

Wat me wel altijd tegen heeft gestaan is de EU in zijn huidige vorm. In het begin simpelweg een onderbuikgevoel, omdat ik nooit heb begrepen waarom je als land, je soevereiniteit zou verkopen voor wat macht, en natuurlijk wat meer geld, maar de macht maakte het vooral wellustig om mee te doen.

Nederland, een handelsnatie bij uitstek, wat zichzelf altijd heeft bedropen, de Spanjaarden, Engelsen, Fransen hebben we als klein kikkerlandje verslagen. Onze helden, Willem van Oranje, Johan van Oldenbarnevelt, Michiel de Ruyter, Piet Hein, Karel Doorman (en zo kunnen we nog even doorgaan) hebben Nederland gemaakt tot wat Nederland was.

Was ja.

Nederland is Nederland niet meer. Sinds de verdragen van Maastricht, Fusieverdrag (Brussel) , Amsterdam, Nice en Lissabon hebben we onze Nederlandse ziel verkocht. Voor wat macht, de hang en het verlangen naar grootsheid. Drie woorden klotsten tegen de ramen bij iedereen: MEER, MEER, MEER. Weerstand daartegen werd elitair de mond gesnoerd.

Niks socialistisch aan.

Het grote Brussel, is de bedoeling, gaat, en is voorzichtig al bezig alle macht naar zicht toe te trekken. Dat gaat hun onderdanige lidstaatjes vertellen wat men moet gaan doen. We zijn straks niks minder dan een provincie, een speldenknop in een staat die Europese Unie heet.

Ik leg dit gevoel het beste uit, dat als een meneer in het grote huis, twee dorpen verder, bijvoorbeeld gaat beslissen of ik mijn tuin mag sproeien, of niet. Terwijl we het als gemeenschap altijd zelf hebben opgelost, en het ging en was, fantastisch. Maar sinds die meneer in dat grote huis, (aan wie we ook nog contributie moeten betalen) alles wil gaan bepalen, is het leven in de straat somber en kil geworden. We doen alleen nog maar werken en denken voor onszelf, en met een beetje pech moeten we ook nog de problemen van vijf dorpen verder oplossen. Want de meneer in het grote huis, wil dat. En we moeten luisteren, en we mogen af en toe wat zeggen, maar het is nutteloos.

Het is gechargeerd, ik weet het. Maar het is wel het gevoel wat er leeft in de straat, hier op het ‘platteland’, want in de stad kruipen ze graag dicht tegen de macht aan, en daarmee logischerwijs ook de voeding voor de gedachte dat de meneer in het grote huis, de boosdoener is van alles. En we terug verlangen naar hoe het was, toen we ons fijn voelden. Nederlander.

 Ja, ik ken en heb dat gevoel nog. Trots zijn op onze Natie, onze boeren, vissers, ondernemende burgers, warme lieve elkaar helpende mensen. Opgevoed met onze Joods-Christelijke tradities.

Maar nu worden we in een keurslijf geperst. En een lulletje lampenkatoen uit een dorp waar we nooit wat mee hadden of überhaupt van wisten dat het bestond. Gaat nu beslissen over en voor ons allemaal. Dat is toch niet uit te leggen? We dachten meer welvaart te krijgen, maar we zijn simpelweg  in een fuik gelopen en zoet gehouden met subsidies.  

Onze eigen regering verwordt tot een marionet van die meneer in het grote huis.

U, als rechtgeaarde socialist, heeft fantastisch werk gedaan voor ons Nederland. Ik had echt respect voor u toen u minister van Buitenlandse Zaken was. U bent in de kont gekropen van die meneer in het grote huis, en had zelfs even de behoefte om die meneer in het grote huis te worden!

En nu, perst u ons door de klimaatkraan, als de benoemde klimaatpaus. Ik ben voorstander van een brede en goede samenwerking met alle landen, door middel van verdragen en dergelijke, zoals de EEG in beginsel bedoeld was, maar dit huidige systeem is failliet.

We weten heel goed als Nederlanders hoe we onze problemen moeten oplossen, dat zit in ons DNA. Maar we mogen het niet, omdat we onze vrijheid in deze verkocht hebben. Het word tijd dat we onze rug rechten en weer trots worden op wie en wat we zijn. Met eigen beleid, uitgevoerd door eigen mensen. We zijn van oudsher een net, rechtvaardig en humaan volk, wat niet wegloopt voor onze verantwoordelijkheden.

U bent voor mij van een voetstuk gevallen. U als socialist, die stond voor spreiding van kennis, goed en macht.

U heeft zich laten verleiden tot diezelfde macht, en bent daarmee het lichtende voorbeeld dat ‘links’ ook maar een tijdsopname is. Want van de vele talen die u machtig bent, bent u die van het volk het snelst verleerd! En woont in een huis waarvan u de voordeur zonder kompas niet kunt vinden. Misschien toch ongewild wat Nederlandse handelsgeest in uw linkse aderen.

Nederland moet terug naar wat het was, het land van de koopman en de dominee.

Maar boven alles zouden we onze eigen spreuk weer in het hart moeten krijgen.

Je Maintiendrai!, dat die meneer in het grote huis, waar u onderdeel van bent geworden. Dat maar goed mag voelen.

Alle goeds!

Bert Schouwstra