Vanavond. 7 Oktober 2024 zijn er op talloze stations anti-Israël sit-ins georganiseerd. Afkeurende krachttermen dekken de lading al niet meer. Men gaat het langzamerhand al zo gewoon vinden dat het eigenlijk schouderophalend wordt getolereerd. Ook omdat de ordediensten drukker zijn met deugen dan met beschermen. Ze plakken op deze demonstraties simpelweg het woord: Joods, en er is een interne discussie geboren, achterover hangen en het lachend aan je voorbij laten gaan. En anders is er wel een contactpersoon bij een demonstratie die je vertelt wie er wel of niet bij mag zijn, toch? Met een beetje dreigen krijg je onze blauwe helden tegenwoordig al op de knieën. Probeert u anders eens een anti-Oekraïne demonstratie te organiseren.
Het roept bij mij meer en meer de vraag op: is alleen antisemitisme een gevaar voor onze samenleving? Het antwoord kunt u vast raden; Nee, antisemitisme is het opstapje voor een andere agenda.
Dit gedachtegoed; woke, gemengd met een vals schuldgevoel, verdraaien van geschiedenis en het naar zich toe beredeneren van gebeurtenissen; met daaronder schuilend de slang van het salafisme als medestander. Die op deze manier ongemerkt onze samenleving, instellingen, media en zelfs kerken binnenglijdt. Waar men leeft met het idee dat de grootste schreeuwers de meeste aandacht krijgen en om de aandacht niet te verliezen, je maar beter kunt aansluiten. De oogkleppen die deze “aanhangers” ophebben, de slappe knieën en een ruggengraatloos geweten hebben laten blijken samen hét gevaar van onze vrije maatschappij te zijn.
Het is een wereldwijde existentiële strijd aan het worden. Ook in ons nu nog vrije westen. Waar dit gedachtegoed de afgelopen jaren, en nu heden de dag, via veelal geradicaliseerde jonge mensen, die onder het mom van vluchteling hiernaartoe komen. Waardoor het zich zodoende als een olievlek verspreidt. Dat men meelift over de rug van echte vluchtelingen is bijzaak voor ze, het doel heiligt de middelen immers. Voorbeelden hiervan zijn in ons land en in de landen om ons heen te over, de salafistische parades door straten en het scanderen van de boodschap waarin onze maatschappij wordt veracht en bespot zijn met een simpele zoekopdracht op internet niet eens meer te ontkennen. Dat is geen onschuldige spontane boodschap meer die uit onmacht is geboren. Het is gebruik maken van het momentum terwijl onze ordediensten laten merken zwak en machteloos te zijn, waar de angst voor escalatie regeert. Maar het zo alsnog recht filosofeert dat men meent onze samenleving te beschermen. Jodenhaat vermengd met antiwesterse afkeer als verkapt doel onze samenleving omver te werpen, net zoals men met Israël wenst te doen. Want naast Israël is de vijand; Amerika (vrije westen), toch?
Er komt een moment waarbinnen we allemaal een keer moeten kiezen aan welke kant we staan. Dan is er geen middenweg, dan zijn er maar twee wegen.
Het zijn precies deze mensen en dit gedachtegoed waartegen Israël aan het strijden is. Zou het alles volgens het boekje doen? Nee, maar mag het doel hier de middelen niet heiligen?
Het Joodse volk heeft al vele ontberingen en vervolgingen in hun geschiedenis doorgemaakt, en het zal ook deze overwinnen. Omdat de grootste Medestander niet zal sluimeren, en het de kop van de slang wel durft aan te pakken om een nieuwe 7 Oktober die in de maak was, te voorkomen en hun volk te beschermen. Het verdient daarom niks anders dan onze onvoorwaardelijke steun en respect omdat het daarmee ook onze waarden verdedigt.
Van deze inzet en vasthoudendheid zouden we nog heel veel kunnen leren. Terwijl de hele wereld over je heen schijt, stoïcijns je mensen beschermen en de veroorzakers benoemen, opsporen en aanpakken. Ik zie het Ursula of welke andere leider in Europa niet doen.
Het besef dat we een gemeenschappelijke vijand hebben mag daarom, ook als deze oorlog voorbij is, niet wegebben. Want deze blijft. Al dan niet ondergronds, als een slang. Wachtend op een zwak moment om het alles opnieuw te starten.
Er is niet samen te leven met mensen die als het erop aankomt, je willen vermoorden. Die les mogen we wel trekken, nu, een jaar later.
Als men dit al dan niet verkapt steunt of recht filosofeert is dat even erg. En is de slang al diep binnendrongen. Ik vrees dat we dan ook niet worden beschermd; want opkomen voor Israël en zijn waarden kan ook worden bestempeld als: Joods.
Voor alle demonstranten, nu en in de toekomst;
Am Yisrael Chai!
Bert Schouwstra.