De splinter en de balk.
Ik was van de week aan het luisteren naar de hoorzittingen van de nieuwe beoogde ministers en staatsecretarissen in de Tweede Kamer. Hier zijn mijn gedachten dit weekend blijven hangen bij de woorden van beoogd minister Uitermark waarin ze aangaf zich te zullen verzetten tegen antisemitisme maar ook tegen moslimhaat. Nu veroorzaakt het laatste meestal het eerste, het is maar net waar men de klemtoon legt. Maar mijn gedachten schoten even terug naar 2021, een tijdje geleden alweer maar toen werd er op klaarlichte dag een priester vermoord in Frankrijk. Even daarvoor een aanslag op een kerk in Nice. Aanslagen op kerken in Congo, Istanbul, Nigeria, Burkina-Faso, Tanzania en als klap op de vuurpijl vers in het geheugen de aanslag in Dagestan.
Laten we vooral de driehonderdzestig miljoen vervolgde christenen wereldwijd niet vergeten. Ik zag de beelden voor me van de vijf Nigeriaanse mannen die door IS werden geëxecuteerd omdat ze christen waren en zich weigerden te bekeren tot de islam. Een gedachte die me aangreep en me tranen in de ogen bezorgde, wát een vertrouwen hadden deze mensen, jaloersmakend. Ik moest denken aan de boer in Pakistan van wie zijn oogst vernietigd werd omdat hij geen Jizya kon of wilde betalen. Ik gleed door naar het filmpje uit Sudan waar mannen zelf in een gat onder de grond moesten kruipen om daarna levend begraven te worden.
Ik had gehoopt dat deze stille werkelijke genocide aangegrepen werd door Asha ten Broeke en de linkse huilstruikenbrigade op de universiteiten, op onze straten en in stationshallen. Ik had gehoopt dat de NOS hier eens echt aandacht aan zou gaan besteden. Dat de slimme en knappe koppen op de universiteiten hun hoogbegaafde breinen eens echt zouden laten werken en denken : Gaza, verschrikkelijk, moet stoppen. Maar wat die geloofsgenoten in andere landen uitvreten? Dat is in feite nog erger. Laten we de banden….
Dat Stefan van Baarle in de Tweede Kamer elk vragenuurtje of elke gelegenheid voor een motie deze barbaarse, discriminerende en racistische vervolgingen aan de kaart zou stellen als voorvechter van de vrede. Maar zijn en hun definitie van vrede is niet onze vrede heb ik gemerkt.
Ik hoop dat mevrouw Uitermark deze definitie van moslimhaat bedoelde.
Over deze christenfobie of christenhaat hoor ik niks, dat is vreemd. Los van het feit dat ikzelf als christen door de verscheidenheid aan kerken het kerkenbos niet meer zie. (Wat een uitwas is van de tomeloze vrijheid die we mogen genieten in ons mooie Nederland), snap ik de opgetrokken wenkbrauwen soms maar al te goed. Daarnaast begrijp ik het wel, want stel dat er een Bijbel in de fik zou worden gestoken? Ik zou mijn schouders ophalen, heb er nog wel één liggen. Desnoods koop ik een nieuwe of heb deze in mijn telefoon op de app staan. De dagelijkse spotprenten over Jezus die ik voorbij zie komen doen me pijn maar ik raak eraan gewend, als die mensen dat fijn vinden? Ga je gang, ik hoef er geen verantwoording over af te leggen. Daarnaast voel ik en de christengemeenschap, ook niet de behoefte of de roeping om met een mes, pistool of aanslag dit alles te vergelden naar deze mensen. Wat dat betreft zijn we als christen misschien watjes. Maar ieder z’n meug.
Dat ik als christen een bepaald stigma krijg opgeplakt merk ik maar al te goed. Toen Tijs van de Brink hier was voor een interview over christenen die PVV stemmen. Was eigenlijk alleen maar de hoek waarin ik gedreven werd: ben jij een islamofoob? Was het een anti islam stem? En het antwoord is in beide gevallen: nee. Ik maak me enkel zorgen om de toekomst van mijn kinderen, en naastenliefde betekent ook: grenzen aangeven.
Maar draai het eens om.
Want na die paar Joden die nog in ons land zijn, als die hun portie hebben gehad? Zijn de christenen aan de beurt. En waar zullen de Asha’s, Universiteiten en verontwaardigde mensen zijn om te demonstreren? De vraag stellen is met de gebeurtenissen van de afgelopen maanden deze al beantwoorden. En weet u, wie daarna aan de beurt zijn? maar goed, u heeft nog even, steek gerust uw kop nog even in het zand.
Mijn oog viel op een stuk van ene Peter Breedveld. Waarin er een tirade werd afgestoken over enkel het oude testament, die als leidraad had (hoe kan het ook anders in een selectief hoofd: Gaza en Israël) . Met als titel: “waarom zijn christenen van die hardvochtige klootzakken”. Om even in zijn stijl te blijven: laat mij u vertellen, hij lult frontaal naakt uit zijn nek, en had waarschijnlijk een goeie toeter opgestoken toen hij dat prul op papier kietelde. Het raakt werkelijk kant nog wal, maar de meeknikkende reacties onder dit vodje waren beschamend en de bevestiging van mijn zorgen.
En ik wil mijn stukken niet theologisch maken of gooien met Bijbelteksten, dat is je paarlen voor de zwijnen gooien zei wijlen mijn geliefde vader altijd. Maar de tekst van de splinter en de balk? Kennen we allemaal wel toch?
Met die gedachte zag ik in Nigeria een dominee in zijn door moslims kapot geschoten en platgebrande kerk, tussen het puin zijn kudde weiden. Wat u er ook van vindt, mij ontroert het, elke keer opnieuw.
En weet u meneer Breedveld, en alle christenhaters? We zijn verre van volmaakt, verre van foutloos, dat weten we maar al te goed. Maar ook voor u allen is onze wens en gedachte: “…Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.”
Of is dat uw definitie van moslimhaat en islamofobie?
Kusje.
Bert Schouwstra.