Amsterdam. Vroeger liefkozend het Jeruzalem van het Westen genoemd, vanwege zijn grote Joodse gemeenschap gecombineerd met de Nederlandse tolerantie. Waar de nuchtere Amsterdamse inborst de grote problemen van het leven in één avond oploste op de achterkant van een bierviltje.
En nu? de afgelopen weken is het omgetoverd tot het Teheran aan de Amstel.
Een voorbeeld? 7 April. Een halfjaar na de verschrikkelijke aanslag in Israël die de oorlog in Gaza ontketende en waar nog vele gijzelaars vastzitten, waren er twee demonstraties. Een voor de vrijlating van de gijzelaars, en een demonstratie tegen Israël. De symboliek dat de mensen die demonstreerden voor vrijlating dit deden met open vizier en zonder een sjaaltje voor de mond is tekenend voor de insteek, moraal ,fatsoen en ideologie van de demonstranten. Leven met de gedachten in het licht versus het leven met je gedachten in de duisternis.
De stad is overgenomen door moslimgespuis wat zich gesteund weet door radicaal links volk die daar enkel in meegaat omdat na de verkiezingsuitslag het motto geldt: de vijand van mijn vijand, is mijn vriend. En ik weet maar al te goed, er zijn zat moslims die het maar niks vinden maar zich niet uit durven te spreken uit angst voor represailles. Die ook gewoon hun geld willen verdienen en in vrede willen leven. Die ook juichen voor Nederland en onze tradities niet willen laten verdwijnen, en zich dan ook Nederlander voelen. Die gaan ook gebukt onder deze ideologische piekbelasters die nu toeterend door de straten rijden. Die Joodse jongeren in elkaar slaan. Die zich ook niet vertegenwoordigd voelen door de anonieme zolderkamer terroristjes die op X en alle andere sociale media de meest gore en verachtelijke praat uitkramen. We kunnen en mogen uiteraard niet alles en iedereen over één kam scheren.
Maar de demonstranten?
Wat kan hun de Arabieren in de Gazastrook schelen. Diep in hun hart, helemaal niks. Ik heb al eens eerder mijn verbazing uitgesproken over het collectieve zwijgen van deze huichelaars toen er in Jemen duizenden en duizenden werden vermoord in een oorlog. De stille genocide in Sudan. De bloedbaden die in alle moslimlanden worden aangericht onder Christenen? De vervolging van minderheden in Pakistan en Afghanistan? Ze waren stil, want er was geen aandacht mee te behalen.
Maar de histrionische persoonlijkheidsstoornis waar veel van dit soort sujetten mee behept zijn heeft voedsel nodig om in de belangstelling te kunnen staan. Waar de kudde het grootst is, daar zijn ze te vinden. En de slachtoffermodus van de terroristenknuffelaars spreekt wel aan om aan mee te helpen deze te verdedigen. De geschiedenis een beetje vervalsen en verdraaien, de cijfers een beetje opkloppen en erger maken, antisemitisme verpakken in de term antizionisme en de hele casus is in een rechtvaardig jasje gefilosofeerd om de boel eens grondig te verbouwen en om anarchie te stichten.
Dat ze slechts als tijdelijk nuttig middel gezien worden door de ideologische piekbelasters van deze demo’s, die de wens hebben om onze samenleving te laten assimileren aan hun islamitische wensen, is een kleine bijzaak voor ze.
Dat hier geleerde koppen zich voor lenen, baart me zorgen. Dat de toekomstige generatie professoren, doctoren en politici zich hiermee vereenzelvigd is stuitend. Dat ze bereid zijn om klakkeloos onze normen en waarden over te dragen aan de grootste schreeuwers van dat moment voor het goodwill gevoel, en een land wat zichzelf verdedigt tegen terroristen te verwensen dat het niet meer mag bestaan is volslagen idioot. En laat voorop staan, als Israël misdaden heeft gepleegt moet het zich verantwoorden. Maar de bijstelling van het aantal doden van 14500 naar 7797 geeft te denken dat optellen niet het sterkste gen is binnen het ministerie wat dat moet bijhouden.
Als dit de mensen zijn die onze rechtsstaat straks moeten verdedigen is deze voor de toekomst ernstig in gevaar. En die kans ruiken de islamisten nu als geen ander, met als natte droom en verborgen agenda over de rug van deze naïevelingen en de Gazanen: hun eigen apertheidsstaat
Juist nu, gisteren, vandaag, morgen en in de toekomst is onze Hollandse nuchterheid belangrijker dan ooit. Geef weerwoord aan naïef-links, blijf schudden, hou ruggengraat en help elkaar maar eens als het wat lastiger wordt. Als ik van één ding overtuigd ben, is het dat ongeacht kleur, afkomst of geloof. We samen Nederland overeind kunnen houden, en het niet hoeven te laten verkopen door dit soort mensen.
Dát is het land waar ik van hou, en alles voor wil geven.
Dat Amsterdam weer het Jeruzalem van het westen wordt en we onze tolerantie die nu volledig wordt uitgebuit weer opnieuw kunnen herdefiniëren door de lessen die we uit de afgelopen maanden hebben getrokken. En het gaat alleen pijn doen bij degenen die nu het verste buiten deze lijnen kleuren. Door die zelfgecreëerde slachtofferrol- krokodillentranen moeten we ook heen prikken.
Want zoals Wilhelm Busch ooit al schreef:
“Tolerantie is goed, maar niet ten overstaan van de intoleranten.”
Bert Schouwstra.