Geen geouwehoer, koop het bij de boer….
Met steeds groter wordende irritatie lees ik de afgelopen tijden de berichten over de multinationals die de recepten op de door hun voorgekauwde en verpoederde aanlengpakjes aanpassen met als doel om minder vlees te eten of hier langzaamaan een ban op te leggen. Sterker nog, om u in het keurslijf te persen en zo stil gedwongen mee te gaan in de stroom van veganistisch of vegetarisch gedachtegoed. Ingekleurd en ingegeven door de lobby achter de schermen van organisaties die als het niet gaat zoals ze willen zichzelf vastlijmen aan wegen, schilderijen, boerenerven bedreigen of bezetten en verachtelijke spotjes produceren om met vals sentiment in te spelen op het gevoel van de consument.
Als het je aanspreekt om daar wat van te kopen, prima natuurlijk. Mijn nekharen gaan ervan overeind staan.
Als ik in de stad ben verbaas ik me over de hoeveelheid bagger die van de reclameborden spat van deze zelfde organisaties. Ik snap dan wel dat het gedachtegoed word beïnvloed en kan dan ook de bekende kloof tussen stad en platteland verklaren. Daar hebben die reclames geen zin natuurlijk. Maar de mensen op het platteland worden door die spotjes en reclames automatisch als een soort üntermenschen afgeschilderd; dat zijn dierenbeulen en grote vervuilers met stukken land en een bankrekening waar je u tegen zegt. Volkomen onterecht uiteraard. En opvallend genoeg gebeurt dit bijna enkel in gemeentes waar de colleges links gekleurd zijn.
Bij ons in huis is een goed stuk vlees onderdeel van een gezonde maaltijd. Het welbekende AVG´tje (of rijst natuurlijk) Ons vlees komt al lang niet meer uit de supermarkt, deze is op een kleine honderd meter bij ons vandaan, en alleen het brood ( bij gebrek aan een bakker in de buurt) dranken, snoepgoed en chips komen er wekelijks vandaan. Het scheelt aanzienlijk in de kosten kan ik u melden.
Ons vlees halen we doorgaans tweewekelijks of maandelijks bij boerenadressen in de buurt, en dat proef je. De liefde voor de dieren en het leven zit in het vlees. Verser kun je het bijna niet krijgen, tenzij je het zelf slacht. Het is misschien wat extra werk in verhouding met de supermarkt, maar het boerenerf oprijden en zelf zien hoe de beesten verzorgd worden en hoe schoon het erf en de stallen zijn, hoe hard en met hart en ziel deze bedrijven werken voor een goed stuk vlees is fantastisch om te zien. Onze kinderen rennen doorgaans als eerste naar de dieren terwijl wij onze bestelling plaatsen of afhalen. Want gewoon vooraf bestellen kan ook natuurlijk. Een praatje met deze boeren kan ook inzicht geven in de reden waarom ze boos langs de weg staan, of andersom, waarom de ander boos is dat hij een uurtje of langer stil heeft gestaan door deze actie. Begrip kweken voor elkaar gebeurt niet op Facebook, X, Instagram of LinkedIn heb ik geleerd, misschien ouderwets, maar de zolderkamer of telefoonridders die daar hun gal weten te spuwen zijn doorgaans van het kaliber die als het erop aan komt zichzelf binnen één seconde van vooraan in de meute naar achteraan weten te verplaatsen. En er zijn boeren die het heel zwaar hebben, en als ze dan een klein beetje steun voelen van de burgers die de moeite nemen om hun stukje vlees rechtstreeks te halen kan dat een heel groot verschil in zelfvertrouwen geven bij deze hardwerkende gezinnen die soms ook kapot worden gemaakt door onze overheid, om nog maar niet te spreken over Brussel.
Ons groente en fruit halen we bij de ouderwetse groenteboer of op de markt waar je nog één paprika of pepertje kunt kopen in plaats van de in plastic voorverpakte meerderheidsverpakkingen bij de supermarkt. Zo ook de vis, we wonen niet bij zee maar uit de supermarkt vis halen is vloeken in de kerk naar mijn mening en niet te hachelen. Dat halen we bij een bijna ouderwetse visboer die het nog op de veiling haalt waar het wordt aangeleverd door onze bijna uitgestorven en weggesaneerde eigen vissers.
Ik ben niet van de klimaathysterie, maar uw ritje met de auto naar de boer bespaard ook een hoop uitstoot van de vrachtwagens die van de slachterijen en verpakkingscentra ’s naar de distributiecentrums moeten rijden waarvandaan er weer vrachtwagens naar de winkels rijden. Juist die hypocrisie staat me zo tegen.
Ik bedoel dit niet enkel als lofzang of opkomen voor onze boeren en vissers, maar het is ook een appél tegen de doorgeslagen moraliteit die ten koste gaat van deze mensen. Deze worden bijna compleet de afgrond in gefilosofeerd door de onwetende welvaartskneuzen die lurkend aan hun latte havermelk beslissen wat de standaard voor de meute moet zijn en de verachtelijkheid daarvan door middel van redenatie willen vergoelijken.
Ik weiger in het keurslijf te gaan en hou zo lang ik kan vast aan mijn chauvinisme. Steun onze boeren en vissers, ook al is het maar één keer per maand, daar geloof ik in.
Als tegengeluid van dat opgedrongen keurslijf. Enkel klagen gaat geen verandering brengen.
Maar hé;
Ieder z’n meug zei de boer. En hij kuste zijn varken.
Bert Schouwstra.