We moeten de politiek meehelpen willen we Nederland weer terug krijgen.
Je zal maar Frans Timmermans of Femke Halsema zijn.
Voor velen een gedachte om te vermijden of waarvan de billetjes strak tegen elkaar gaan om de diarree tegen te houden. Maar ik probeer het toch maar eens. We moeten toch een beetje tolerant zijn naar elkaar. Onze Nederlandse inborst van naastenliefde, de gulden middenweg en tolerantie een beetje hoog houden.
Een beetje porren met woorden of steken onderhuids moet kunnen zolang het binnen de grenzen van het fatsoen blijft. Elkaar vergelijken met minions, haaien of de ander te denigreren door hoogmoedig zijn mening weg te zetten als geblèr is op het randje daarvan. Ik moest bij Frans als tegenhanger denken aan The Grinch, die zo boos is dat hij niet de grootste is en als wraak onze tradities als Kerst en alle andere feestdagen dan maar steelt en zich vol conformeert aan de Islamisering om zich daar geliefd te maken. Evenals Femke, onze Cruella de Vil die onze opgebouwde samenleving wil omtoveren tot een Liberale moslimstaat. Te starten in Amsterdam.
Maar bedacht me al snel. Gaan we het met dit soort retoriek en houding oplossen? Natuurlijk niet.
Onze tolerante afwachtende houding van de afgelopen jaren heeft zich tegen ons gekeerd, elk stapje verder van het gespuis en de overwegend elitaire linkse elite heulend met islamisering om zo onze maatschappij van binnenuit uit te hollen begint ongegeneerde vormen aan te nemen. Maar dit gaan Frans en Femke niet meer rechtbreien. De haat en het ideologische gevecht wat ze zelf gecreëerd hebben tegen de overgrote meerderheid van Nederland is de leidraad geworden in plaats van het landsbelang of de tolerantie naar elkaar. Frans heeft zijn partij verkocht aan de voormalig communisten en is heeft daarmee het politieke midden bewust verlaten. Uit eigenbelang. Femke heeft zich laten inpakken door activistische groepen die alleen maar in de slachtofferrol kunnen huilen en genoegdoening eisen door onder andere islamitische privileges en gewoontes als normaal te willen laten gelden. En deze aan ons op te dringen in onze nu seculiere maar met op joods-christelijk fundament gestoelde maatschappij.
Door protesten toe te staan of er in mee te lopen die de vernietiging van een volk scanderen onder het motto: het mag schuren. Gaan ze voorbij aan die waarden. Want mevrouw Halsema, als iets moet schuren zou het daarna glad moeten kunnen zijn, of tenminste een gesprek. Maar deze mensen kunnen en willen niet "schuren" met die gedachte is wel gebleken. Die willen alleen haten, eisen en provoceren. En als de kaders van onze tolerantie weer geherdefinieerd worden, dan te janken dat het allemaal zo erg is in dit land. En beginnen we weer van vooraf aan door onze tolerante houding.
Of zou het ook schuren als wij Nederlanders door een doorgaans islamitische wijk zouden gaan toeteren in een stoet met het motto: Nederland is gebouwd op joods-christelijke tradities en dat zal zo blijven! Dan staat binnen tien minuten alle auto’s in de fik. Niks is schuren in deze hoofden, het is hun normen en waarden willen opdringen ten koste van onze eigenlijke normen een waarden. En nu ze het momentum ruiken deze te willen transformeren.
Weet u wat ik dacht Frans en Femke? Draait u het eens om, die oude linkse sociale gedachte.
Je zal nu maar Jood zijn in Nederland.
Een gedachte die mij aangrijpt.
Want na die paar Joden die er nog zijn in ons land. Als die zijn vermorzeld zijn de christenen en andere niet moslims aan de beurt om deze haat te ontvangen. Ik maak me oprecht grote zorgen om de toekomst van mijn kinderen in het huidige Nederland. Onze verworven vrijheden worden uitgehold door een groep elitaire ambtenaren en activisten die onze maatschappij meer haten dan ze zichzelf liefhebben. En zijn daardoor hun tolerantie naar andersdenkenden verloren.
Het is schaamteloos en het ettert door tot aan de deuren van concertzalen en bioscoopzalen. Met ingehouden adem en druk op de borst kijk en lees ik al deze verschrikkelijke haat van de zichzelf vredelievende noemende brigades.
Dit is mijn Nederland niet meer. Mijn hart huilt, het oranjegevoel, de trots voor onze boeren, vissers en handelsgeest heeft plaatsgemaakt voor goor activisme over de ruggen van onze tolerante medemensen. En we hebben het zelf zover laten komen, ik kan het ze niet eens kwalijk nemen dat ze de ruimte hebben gepakt die ze hebben gekregen van ons als maatschappij.
Ik hoop dat er snel een kabinet komt wat de grenzen van tolerantie opnieuw schetst. En dat gaat dan enkel pijn doen bij de mensen die ons land en maatschappij haten vanuit een ideologie en activisme wat niet binnen die grenzen past. Dat heeft geen kleur, afkomst, geloofsovertuiging of geaardheid als leidraad. Maar herkent zich in één simpel woord: Fatsoen.
De Joden in ons land verdienen heel wat meer steun dan dat ze nu krijgen. Maar ook de activisten verdienen wel heel wat meer tegengas dan ze nu krijgen. Als de angst voor de reactie gaat regeren zijn we reddeloos verloren. Het oude Nederland van de gulden middenweg moet als de sodemieter weer terug komen en daar moeten we als maatschappij, een ieder in persoon, een bijdrage aan leveren. Dat is niet alleen aan de politiek.
Dat hebben Frans en Femke wel bewezen.
Bert Schouwstra.