Tussen al het haatgeweld van de afgelopen week, waar tijdens de herdenking van de Kristallnacht op Utrecht Centraal werd opgeroepen tot een nieuwe Holocaust besefte ik ineens hoe laf of bang de zwijgzame Nederlander is die zich hier niet openlijk tegen uit durft te spreken. En dacht ondertussen aan het bekende gedicht van H. van Randwijk:
“….een volk dat voor tirannen zwicht…..”
Onze onafhankelijke NOS liet verstek gaan op de uitnodiging om de rauwe beelden te komen bekijken van de slachting op Zeven Oktober, om zo een soort objectief beeld te kunnen krijgen van de reactie van Israël. Ongeacht of je het er mee eens bent of niet. Het is je journalistieke taak om hoor en wederhoor te plegen en dat te berichten. Terwijl er destijds wel live de achtervolging werd uitgezonden van twee terroristen in Frankrijk. “Je Suis Charly”, weet u nog? Berlijn, Nice, Brussel en Londen? Ineens zijn ze bekeerd en hebben Isis en Hamas een redactiezetel gekregen bij de NOS.
De vanouds Christelijke krant Trouw introduceerde een nieuw soort Professor in het Antisemitisme, die zelfs historicus schijnt te zijn. Had de Volkskrant nog het lef om op nota bene Negen November een spotprent te plaatsen waarin het antisemitisme een nieuwe dimensie kreeg. En als klap op de vuurpijl kwam een kleine opdonder uit Zweden die het gevoel heeft dat ze een nieuwe Pipi Langkous is. Hier onder leiding van Frans en zijn antisemitische GroenLinks en PvdD kornuiten, in opdracht van Extinction Rebellion een klimaatmars omdopen tot Klimaatmarsch en oproepen tot een nieuwe Holocaust. En zie; de Klimaat-Nazi’s zijn geboren.
Luguber, walgelijk, stuitend, schaamteloos, onterend en een nieuwe smet in onze Nederlandse geschiedenis. Waarin klaarblijkelijk de hedendaagse journalistiek zich er liever op richt om een soort goodwill te behouden dan onafhankelijk en binair te berichten en zo respect te verdienen. Voor wat geld.
Het journalistieke Non-binair; de ballen en het historische besef niet meer hebben om je uit te spreken tegen haat. Om geen pluimstrijker te zijn, maar een voorvechter van idealen die we in Nederland altijd hoog hielden als het land van de koopman en de dominee. En zo te streven naar vrede en verdraagzaamheid. Maar ook dit soort walgelijke excessen durven te benoemen.
Maar niet getreurd, tussen al dit liefdevolle gebeuren vielen me een paar andere berichten op.
Onze nationale demissionaire knuffelpoes: Staatsecretaris Van Huffelen wilde haast maken, ondanks vele bezwaren, met het uitrollen van de Europese digitale Identiteit. Al onze gegevens, ja zelfs ons geld gaat straks gemonitord worden door Europa. Het is maar wat we willen. We raken ook hier onze identiteit kwijt. We moeten en zullen Europeanen worden. Maar we mogen wel een soeverein land blijven hoor!
Ach, wat zeur ik nou, alles voor de welvaart en alleen kunnen we het niet.
Dus ging er een Duitse met expansiedrift, de Europese graaitijger Ursula eropuit om de EU uit te breiden, de wereld is immers toch afgeleid, staat bijna volledig in de fik en dan is dit is het moment om zonder al te veel reuring er nog wat lidstaten in te frutselen. Oekraïne, Georgië en Moldavië, voormalige Sovjet staten, vallen van de regen in de drup. Maar we geven ze de gelegenheid om te onderhandelen over toetreding.
Ach wat zeur ik nou, die mensen verdienen toch hetzelfde vrije leven als wij? Alleen kunnen we het niet.
Maar om dat in stand te houden vraagt nu de Europese Commissie een extra bijdrage van Zesenzestig Miljard Euro van alle lidstaten. Ik las dat het was uitgerekend, en dit per Nederlander twaalf havercappucino’s per jaar zou kosten. Voor mij is één havercappucino al niet te hachelen, laat staan twaalf.
Ach, wat zeur ik nou. Het is voor ons allemaal, alleen kunnen we het niet.
Daarom kwam onze stijve Weener: Sjoerd Wiemer Sjoerdsma op voor Oekraïne, waar hij nog in het begin van de oorlog, toen Rusland Oekraïne binnen was gevallen in de pauze van een talkshow tegen Wierd Duk en anderen aan tafel openlijk zat te dagdromen om short te gaan op Oekraïense economie. Wil hij nu de belangen van Oekraïne verdedigen door de strijd aan te gaan met Hongarije. Omdat deze dat niet zo zien zitten. Het is wel vermakelijk en hypocriet. Noem hem sindsdien plagerig: Sjoerd Weener Shortsma.
Wordt het niet tijd om Europa in de huidige vorm te herstructureren? Want de grootheidswaanzin slaat nu wel door. Terug naar het begin, in 1957. De oprichting bedoeld tot een brede samenwerking en om de economie te bevorderen, niet om er een Verenigde Staten van Europa van te maken waarin de deelnemers hun soevereiniteit en gevoel voor eigenwaarde stukje bij beetje moeten inleveren. Dat we zelf de beschikking krijgen over onze eigen grenzen. Moreel, ethisch en fysiek. Dat we het niet laten bepalen door een parlement wat geld slurpt, onze normen en waarden, cultuur en samenleving niet kent, maar wel voor ons gaat bepalen of we stront over de weilanden mogen uitrijden, wanneer we onze aardappels uit de grond moeten halen en waar onze vissers mogen vissen?
En tot overmaat van ramp ook nog digitaal zeggenschap wil krijgen over ons doen en laten.
Dat er afgevaardigden of gekozen woordvoerders van alle aangesloten landen vergaderen over brede samenwerking en handelsakkoorden met alle landen binnen Europa. Gevoed door de wens van Nationale parlementen lijkt me meer dan prima. Ook met alle andere landen binnen Europa. Of verdienen deze mensen niets? De NAVO beschermt onze grenzen toch immers?
Maar nog meer inleveren? Dan staan we straks alleen en kunnen we niks meer. Denk dan aan het einde van het gedicht:
“….zal meer dan lijf en goed verliezen. Dan dooft het licht.”
Bert Schouwstra