Hersendood
Armita Geravand, zestien jaar.
Nog niet zo lang geleden werd dit meisje in de metro van Teheran hardhandig aangepakt door de moraalpolitie van dat land. Gisteren kwam naar buiten dat ze hersendood is, het schokte me.
Om ook Masha Amini niet te vergeten die het jaar daarvoor werd doodgeknuppeld. De protesten die erop volgden, maandenlang, zijn bloedig en hardhandig neergeslagen door het regime wat daar de macht heeft.
Dit regime en zijn sympathisanten zijn de hoofdsponsor van Hamas en Hezbollah. Waar nu Israël tegen aan het strijden is, na de aanslag van zeven Oktober.
Wat mij aan het denken zette. Want alles wordt nu geprojecteerd op de Gazastrook en de Palestijnen, maar het is wel wat breder dan de trommel waar nu op wordt geroffeld en zo medelevend tegen geprotesteerd wordt. Want ook hier in ons land wapperen de vlaggen en teksten van deze clubs bij de demonstraties. Worden onder berichten ook de walgelijkste teksten geschreven, zoals onder een bericht over een Joodse jongen die niet meer over straat durft en waar er hakenkruizen op zijn raam getekend zijn, schrijft iemand welgemeend:
“dit nieuws is bedoeld om de wreedheid van de Joden tegen de Palestijnen te verbergen. Op deze manier wordt geprobeerd de Joden aan de lezer te laten zien alsof ze hele goede mensen zijn”
Walgelijke, suggestieve, onderdrukkende en minderwaardige beredenering.
Mein Kampf is goed gelezen door deze mensen. Evenals de interpretatie van de propagandawijze van Goebbels. Want onder elk bericht word je doodgegooid met hartenvlaggetjes en de meest smerige filmpjes en plaatjes. Om je maar te doen geloven dat wat Israël aan het doen is, de meest verachtelijke vorm van oorlog is. Met de leuke discrepantie om de anders denkenden tot Nazi of SS’er te bombarderen.
Maar de oorlog is niet tegen de Palestijnen, de oorlog is tegen Hamas en Hezbollah.
Maar bijna niemand uit deze gelederen die protesteert voor de Palestijnse zaak neemt openlijk of uitgesproken afstand van Hamas of Hezbollah. Ook hier in Nederland niet, tijdens deze demonstraties. Is dat uit angst of goedkeuring? Geen van beide past in onze samenleving.
Als er nu één iemand met deze achtergrond opstaat en zegt: De Palestijnen zijn net als Armita Geravand en Masha Amini. Slachtoffer van het regime wat de aanslagen heeft gesponsord en deze dames de dood in heeft gejaagd of hersendood heeft geslagen omdat hun kleding ( in welke vorm dan ook) niet goed zat, en met hun vele anderen die ertegen protesteerden, dat moet gestopt worden. Want verreweg de meerderheid van deze mensen willen dit allemaal niet.
Dán zijn we een stukje dichterbij de waarheid en een oplossing. En is de gedachte van het willen uitschakelen van Hamas en eventueel ook Hezbollah geen verkeerde gedachte. Sterker nog, waarom helpen ze niet mee bij het bevrijden van deze mensen? Of zijn we voor het gemak de treurigheden in Jemen, Sudan en Mali maar even vergeten?
We kunnen schrijven, zeggen en roepen: ja maar, met een heel betoog erachter om er maar niet aan te hoeven denken. Of: niet mijn oorlog.
De vraag die beantwoord moet worden is; Wat willen we hier in Nederland? Als we dit toestaan. Deze vlaggen, teksten en het ongebreidelde antisemitisme. Gaan we hier net zo op reageren als destijds op de protesten die volgden na de dood van Masha Amini? Knippen we onze haren af? Want zij had hier vrij rond kunnen lopen, toch?
Of laten we het maar gaan, omdat we er dan niet mee bezig hoeven te zijn. Of om de angst over de reactie van deze aanhangers, want enkel met haat of geweld wordt er gereageerd.
Als deze angst gewoonte wordt, zijn we ook hersendood. Net als Armita Gerevand.
Nu is het moment om deze twee meiden als voorbeeld te nemen. Want de strijd die gestreden wordt is veel groter. Dat mogen we nooit en te nimmer uit het oog verliezen.
Bert Schouwstra.