Piekbelasters
Vol afschuw heb ook ik de afgelopen dagen gekeken naar de onschuldige slachtoffers die vallen na de terroristische aanslag in Israël. De huilende mensen nadien in Gaza die niet nog een oorlog willen, moe van de ellende die is geweest en ze nu weer te wachten staat. De onschuldige kinderen en mensen die er sterven omdat er leiders zitten die geen vrede willen die is voorgesteld of waaraan gewerkt werd voorheen. Voor de leiders van de Gazastrook, Hamas en ander dit soort clubs, telt maar één ding: de totale vernietiging van Israël.
Opgehoopt op een strook die twee keer Texel beslaat. Zitten deze mensen al jaren in afwachting van een oplossing. Die er in feite morgen kan zijn, want heel simpel; als Hamas de wapens neerlegt is er vrede, als Israël de wapens neerlegt is er geen Israël meer.
Het gaat me door merg en been, de mensen die zijn afgeslacht, de gruwelijkheden die erover naar buiten komen. Ook de radeloze mensen op de Gazastrook, waar vele onschuldige mensen tussen zitten die ook een normaal en fijn leven willen zoals u en ik. Maar in gevangenschap zitten door: haat.
Ik las en zocht daarna even de ideologie op van deze club die sinds de terugtrekking van Israël uit de Gazastrook daar de macht heeft gegrepen: “de hele planeet zal onder onze wet komen, er zullen geen Joodse of Christelijke verraders zijn” , niet bepaald een vredig ideaalbeeld, en ook geen retoriek waar je even gezellig bij op de koffie gaat, lijkt me. Maar ze hebben veel sympathisanten, ook hier in ons Nederland, ze scanderen openlijk de naam omdat ze denken dat het angst inboezemt. In reacties onder berichten komt de pure haat en het antisemitisme bovendrijven bij deze mensen. Sympathie voor haat. Het is om misselijk van te worden.
Als we vrede willen, zal deze haat overwonnen moeten worden.
Deze haat zaait nu angst binnen onze huidige samenleving, en angst is een slechte raadgever.
Diezelfde haat is de stikstof voor de akkers waarop we de vrede telen in onze maatschappij, de voedingsbodem voor deze vrede wordt hierdoor verzuurd en we hebben nagelaten het onkruid wat er daarmee is gaan groeien te beheersen. Tijd om deze akkers weer vruchtbaar te maken en het onkruid te wieden? We mogen het met elkaar oneens zijn, grondig zelfs, we mogen dan schelden en boos zijn. We mogen elkaar bestrijden met ideeën, soms zelfs kwetsen. We hebben de scheiding van kerk en staat en de trias politica. Maar met één goedje hebben we niet veel gemeen en moeten we koste wat het kost bestrijden; haat, in deze vorm tegen elkaar.
Misschien moeten we voor deze mensen, de aanhangers en sympathisanten van deze haatclubs in de hele breedte, die zo de ideologische piekbelasters van onze, ja zelfs van de Europese maatschappij zijn. Ook een potje met geld vrijmaken, dat we ze uitkopen. Want we gunnen hier iedereen, ook hun, een leven waarin ze zich prettig en veilig voelen. Dat als onze normen en waarden hun niet bevallen, we ze kunnen begeleiden naar een passende samenleving waarin ze zich dan wel senang voelen. Doe afstand van onze sociale voorzieningen en paspoort, die kopen we dan af. Scheiden de wegen op een fatsoenlijke manier en zijn we allemaal geholpen. En kunnen ze daar samen lekker haat met haat bestrijden. Ieder z’n meug zullen we maar zeggen.
Of we nu Jood, Moslim, Christen of wat dan ook zijn, en welke afkomst of kleur we ook hebben. We kunnen in vrede samenleven. Enkel moeten we de haat overwinnen, staan voor de bevochten vrijheden binnen onze samenleving en deze beschermen met alles wat in ons vermogen zit, en voorkomen dat deze haat een voedingsbodem krijgt om te gaan woekeren zoals nu het geval is.
Bij elk bericht wat ik hoor of lees, over slachtoffers, aan welke kant dan ook, doe ik een moment mijn ogen dicht. En ik hoop iedereen die het met me eens is ook.
En bid dan, of op zijn minst, heb een vurig verlangen naar vrede voor iedereen.
En laat zo deze piekbelasters. Zwijgen.
Want Liefde overwint alles.
Bert Schouwstra