Geachte heer van der Staaij, Beste Kees,
Ik herinner me nog, dat ik in de avond op bed lag. Koptelefoon aangesloten via een ouderwetse plug en luisterde dan op Radio1 naar “met het oog op morgen.” Nog even voor het slapen gaan. De afsluitende tune was doorgaans het signaal om na een dankgebed de oogkleppen te laten zakken. En als ik de koptelefoon was vergeten en me dan omdraaide in mijn slaap, zo de complete stereo installatie over me heen kreeg.
Ikzelf ben ook uit de Gereformeerde gezindte afkomstig en volgde de politiek al vroeg, maar hoorde bijna nooit het geluid van de SGP via dit medium. Het werd toen ook nog getolereerd eigenlijk. Geloof was destijds meer een wezenlijk onderdeel van het leven als heden ten dage. Acceptatie en respect werd in de opvoeding meegenomen, iets wat we ons nu niet meer kunnen voorstellen, lijkt wel. Maar daar kwam heel langzaam verandering in, dankzij u. Hoe huiverig uw achterban ook was, want het kon eigenlijk niet natuurlijk, en hoe zelfverzekerd u toch de boodschap van de SGP meer en meer onder het voetlicht wist te brengen. Des te vertrouwder werd dat geluid. Het was niet meer oubollig en statisch, maar nu ook gevat en dikwijls met een knipoog.
Dat er sarcastisch en negatief op wordt gereageerd leek en lijkt u weinig te doen, misschien wel de houding van: wat kan het schelen Keessie. Maar het zal dikwijls achter de schermen vast tot momenten in afzondering hebben geleid. En het vasthouden aan Gods Woord heeft bij velen ook respect afgedwongen, zo ook bij mij.
De algemene boodschap voor Nederland zou moeten zijn: Je hoeft geen Christen te zijn om je Christelijk te gedragen. En laten we wel wezen, ook wij Christenen kunnen dat ter harte nemen, we hoeven enkel de kerknamen maar op een rijtje te leggen om het schaamrood op de kaken te krijgen. Zo gemeenschappelijk zijn we nu ook weer niet. Vind dat persoonlijk een grote smet op het Christelijke blazoen. Het zijn de paarlen die voor de zwijnen geworpen worden, het is voer voor spot en afgunst. Hebben we zelf gedaan. Hoop oprecht dat daar nog eens een Katholieke kerk uit mag voortkomen.
Mijn politieke stem is daarom ook niet kerkelijk gemotiveerd. Uiteraard hou ik vast aan mijn grondslag en opvoeding. Maar om alleen politiek in dezelfde slagorde te kunnen lopen vind ik soms zo hypocriet dat het me er ook wel eens vanaf duwt moet ik u bekennen. Dat er nog maar weinigen zijn die onze oude Christelijke waarden vertegenwoordigen is reden tot zorg. Maar zoals ik eerder schreef. Die geloofwaardigheid hebben we zelf in de hand.
Ik zal uw humor en gevatte interrupties gaan missen. Ze zorgden dikwijls voor een glimlach bij mij. Gelukkig hebben we de beelden nog, zeg ik met een knipoog.
Ik sluit af met een gevat grapje van een collega, ere wie ere toekomt, die de opmerking maakte:
Klaar is Kees.
Kan ik u enkel nog verblijden met een hartelijke groet, en wens u Gods zegen toe in het heden en voor de toekomst.
Alle goeds!
Bert Schouwstra.
Reactie plaatsen
Reacties