Geachte heer Omtzigt. Beste Pieter,
Er zullen mensen zijn die denken dat ik volledig respectloos ben. Dat is allesbehalve waar, ik beoordeel mensen doorgaans op wie ze zijn en niet op wat ze zijn. En zeg wat ik denk. Dat men vergeet het met een knipoog te lezen kan ik me al niet meer zo druk om maken en als het ze raakt is het terecht geweest, maar kwetsen ligt niet in mijn aard.
We hebben iets gemeenschappelijks. Mijn vrouw en daarmee schoonfamilie komen ook uit het oosten des lands, nu zeggen ze wel: de wijzen kwamen uit het oosten. Voor mij was het meer de regel: wat van ver komt is lekker. Maar het eerste zal ik ook maar niet ontkennen, al was het maar voor mijn eigen veiligheid.
Waar ik wel gigantisch veel respect voor heb? Voor u.
De tomeloze oprechtheid waarmee u de dossiers verdedigt die op dat moment ter sprake komen, de nuchtere kennis erover, en de vasthoudendheid om de waarheid boven water te krijgen, maken dat ik een bijna grenzeloos respect heb gekregen voor u als persoon. Het is inspirerend om te zien dat iemand die eigenlijk weggepest dreigde te worden zich zo weet op te richten en daarbij toch in bescheidenheid de oude wil blijven. Dat geeft iemands karakter weer, buiten dat het sympathie oproept.
Dat u wel eens boos wordt of uit de bocht vliegt tijdens een interne discussie vind ikzelf volkomen normaal. Laten we eerlijk zijn, uit de bocht vliegen doen we allemaal wel eens, daarvoor hoef je niet bij de belastingdienst, Politie of hoog in de boom te zitten om dat te kunnen. Niemand kan brave Jantje zijn en dingen voor elkaar krijgen. Daarvoor moet er wel eens met de vuist op tafel geslagen kunnen worden of een kopje tegen de deur kunnen vliegen, bij wijze van spreken. Autoriteit moet verdwijnen lijkt wel de tendens van de laatste tijden, om een scheet kun je al gecanceld worden maar voor mij is het een maatstaf waarmee ook respect wordt verdiend of verkwanseld, misschien nog van de oude stempel maar het is wel iets wat moet verdwijnen, en dat is zorgelijk.
Wat me wel opviel en ik een hoogst smerige streek vond, was het interview wat ik hoorde van dhr Kamp waarin hij zei: “…hij raakte al in een burn-out van het fractie werk…”, de platvloerse omleiding die hij wilde leggen om de echte reden hiervan te beïnvloeden in de gedachtegang van mensen, vond ik buitengewoon schofterig en zo beneden alle peil, dat ik de VVD mijn stem onthoud, welke ze in het verleden wel gekregen hebben. Het “functie elders” gebeuren kwam immers ook uit die koker. Alle reden om aan te nemen dat de angst er is dat er verder gegraven gaat worden dan men wil. En dat geeft toch dat bij veel mensen de wenkbrauwen gefronst worden.
Daarmee hoop ik oprecht dat u niet verloren gaat voor de Nederlandse politiek, en u toch in welke hoedanigheid dan ook in de Tweede Kamer uw werk mag blijven doen. En dieper en dieper in de krochten van de achterkamertjes politiek kunt blijven graven. Om Nederland een beetje eerlijker te maken.
Of we het altijd eens zullen zijn? Dat is niet nodig. Respect en vertrouwen in oprechtheid kan een hoop verdragen en het Nederlandse polderen weer het cachet geven wat het altijd heeft gehad.
Of u mijn stem krijgt? Weet ik niet, daarvoor wil ik toch eerst even afwachten waarmee u op de proppen komt. Voor we het weten heeft u zoveel veren gekregen dat u gaat zweven, schrijf ik met een knipoog.
Wat ik u wel wens. Is zoals in elke brief: alle goeds.
Maar bovenal in het heden en het toekomende, Gods onmisbare zegen, hopende dat we ook wat Christelijker met elkaar mogen omgaan in de toekomst, en Nederland deze identiteit mag blijven behouden.
Vriendelijke groet,
Bert Schouwstra
Reactie plaatsen
Reacties