Ambtenaar geleased
Niet zo lang geleden kwam ik in opdracht van een van mijn kinderen bij een fastfoodketen met een hele grote gele M. Ikzelf geef totaal niet om die rotzooi, er zit iets in dat eten of de olie wat bij mij een soort kernreactie in het darmstelsel oproept die niet gezond is om mee te maken, laat staan om aan te snuffelen.
Maar met stijgende verbazing keek ik naar de bestelling. Een beker drinken met een toeslag van vijfentwintig cent vanwege de SUP (SingleUsedPlastics) regeling vanuit dat heerlijke controlerende Brussel. Om het plastic afval terug te dringen.
Het geeft toch wel het gevoel van diefstal, want waarom bepaalt Brussel de prijs? De kosten van zo’n beker zijn toch zeker een veelvoud minder, en deze kregen we anders gratis bij de bestelling. Dus heel logisch gezien zou de prijs van een beker drinken niet hoeven te stijgen. Tenzij het een ordinaire extra belasting is.
En waarom zou ik die beker dan, zoals ik altijd doe en mijn kinderen ook leer, netjes weggooien? Ik heb nu in feite met deze belasting een dikke dertig a veertig seconden tijd van een ambtenaar gekocht, zonder deze te zien! En het opruimen duurt echt geen dertig a veertig seconden, dus een praatje erbij zou ook wel waar voor mijn geld zijn. Maar deze ambtenaren zijn in geen velden of wegen te bekennen. Ze staan in de schuld bij ons!
Dus ben ik voornemens om hem voortaan in de berm of naast de prullenbak te mikken. Ik heb er immers voor betaald, want statiegeld is het niet. Dat is toch wat Brussel wil? Uiteraard wint mijn fatsoen en moraal het van deze gedachte, maar merkwaardig is deze hele gang van zaken natuurlijk wel.
In plaats daarvan zou ik in het kader van de vereenzaming onder onze ouderen en het gemis van een praatje in de verzorgingshuizen, of het gebrek van aandacht voor elkaar, een inzameling van deze bekers en al het andere waar een plastic toeslag op geheven wordt willen voorstellen.
Met een kleine tachtig bekers kunnen we een doorsnee ambtenaar kosteloos een uurtje aan tafel zetten bij zo iemand. Hij is immers al vooruit geleased.
Dat is toch fantastisch? Hoe meer bekers, hoe hoger in rang je kunt gaan. Voor de directeur heb je een paar goeie vuilniszakken met dit soort afval nodig, maar dan heb je wel een gesprek op niveau zullen we maar zeggen.
Een win-win situatie; zien we ons geld echt voor ons werken en wat opleveren. Natuurlijk is het te mooi om waar te zijn.
Maar het geeft wel aan dat het fatsoen ver te zoeken is in sommige delen van de samenleving, door het niet netjes weg te gooien. Maar ook in de politiek, door te denken dat het met innen van geld te bewerkstelligen is. Het bevestigt voor mij alleen maar dat het Europese Parlement een moloch is die losgezongen van de werkelijkheid wil regeren en dicteren.
Tijd om het op te doeken. En ook om onszelf een beetje op te voeden en daarbij te helpen.
Bert Schouwstra
Reactie plaatsen
Reacties