Beste Rob,
Ach, ik heb best medelijden met je.
Eerst staat je politieke mama op tafel te dansen van geluk over de verkiezingswinst. Jijzelf stond aan de zijlijn in beeld te kirren en te dansen als een kind zo blij. Vol adoratie keek je naar het schouwspel wat zich voor je ogen afspeelde. Je zult daarna vast even een schone onderbroek aangetrokken hebben.
Dat je blij was is te begrijpen, Nederland wilde wat anders, dat was ons beloofd. Door jullie, een verkiezingsbelofte. Maar ze kregen erger terug dan wat we hadden gehad, bleek later.
Vervolgens krijg je als beloning voor je volgzame gedrag en gedweeë opstelling, de pot met goud van Nederland. Vijfendertig miljard Euro. Waar het aan uitgegeven is weten we nog steeds niet. Je kon de wereld overvliegen en lak hebben aan de controle van de Tweede Kamer.
En toen viel het Kabinet. Ik was best even blij.
Toen zei Kaag: Ik keer niet meer terug. Ik nog blijer.
Maar ik sprong op tafel, toen jij op tv gortdroog kwam vertellen dat je lijsttrekker wilde worden. Want dat is echt wat Nederland weer nodig heeft. Dat was de humor die ik gemist had de afgelopen jaren.
Want de Engelsen hadden hun, Iron Lady.
De Duitsers hadden, Mutti.
En wij als Nederlanders. (We slaan onze ogen terneer) Wij hebben heel erg hard.
Rubberen Robbie nodig.
Een flexibele gladjakker die zich overal tussendoor weet te laveren. Die je op elke discussie kunt plakken en waar iedereen dan mee kan spelen. Buigzaam, en die het heerlijk vindt om gebruikt te worden. En daarna wat gaat mompelen voor de camera’s dat het allemaal eerst binnenskamers en in de achterkamers besproken moet worden.
Die het nieuwe leiderschap en het nieuwe elan introduceert. Geleerd van zijn politieke mama, die het al van hem had overgenomen omdat hij het niet zo goed kon. Maar nu wil hij het weer proberen, de hardleerse puber. Is die dan eindelijk volwassen geworden? Welnee, hij gelooft gewoon heel erg in zichzelf. En dat is leuk, want we kunnen je toekomstige weg vol met groene zeep smeren. Kan niet wachten op die beelden.
Maar je ziet je eigen hoogmoed niet eens, je bent getuige geweest van alle ellende van de afgelopen jaren, sterker nog, je bent wezenlijk onderdeel geweest van de laatste twee fiasco’s die veel mensen in de ellende heeft gestort. En uitgerekend jij gaat ons vertellen dat je nieuwe politiek wil bedrijven? Dat is nieuwe wijn in oude vaten, zeg gewoon dat je wilt blijven voor het geld. Niet die Vijfendertig Miljard, die gaat voor een groot deel ergens anders naartoe. Hoop ik. Maar omdat je gewoon een salaris nodig hebt.
Weet je wat je zou moeten worden? Een ander mens, dat politiek bedrijft tussen de mensen en niet over de mensen. Maar dat is voor een nieuwe politieke generatie. Je bent teveel verweven met het verleden om de toekomst te kunnen veranderen.
Maar oogkleppen op en doorgaan!
Toch, alle goeds!
Bert Schouwstra
Reactie plaatsen
Reacties