Alarm!

Alarm!

We hebben er alweer een paar om de oren gekregen de afgelopen weken, weeralarmen of codes.

Het meest merkwaardige aan dit zelfbedachte systeem is dat het een stoplicht idee bevat, zonder echt een stoplicht te zijn. Misschien een ideetje voor Justitie om zo te gaan flitsen; maar ik reed door groen! Het was toch echt code rood meneer.

Volgens mij is het ook een dijenkletser van jewelste onder de weermannen. En is het puur om ons voor de gek te houden. Want van de tien alarmen die zijn afgegeven, hebben er twee redelijk dicht bij de waarheid gezeten, en dat waren hitte alarmen, de minst vervelende en het makkelijkst te voorspellen in mijn ogen.

Onderling in het vak zullen ze met trots vervult, zeggen: kijk, daar komt hij, onze weerman.

Terwijl ik denk als er weer een op de radio of tv aan het praten gaat: oh nee, daar is hij weerman.

Want je moest eens op je werk proberen om iets keer op keer te mogen voorspellen en er zo vaak naast te zitten. Denk aan een arts of een automonteur. Als die met zijn diagnose er zo vaak naast zit, vraagt de baas toch echt op een gegeven moment: Optellen was niet je favoriete bezigheid tijdens de lessen, of wel?

Maar als dat voorspellen zo lastig is, stop dan met die emotionele chantage. Wat is het nut achter het idee van een code of alarm als het zo vrijblijvend is, zonder enige consequentie. Of zijn de waardes die de weermannen eraan geven niet in lijn met de samenleving, want wat die een zware storm of heftige bui vindt, is misschien voor een weerman wel code zwart. Dat er een grote mate van onzekerheid inzit begrijp ik, maar als je er keer op keer bijna volledig naast zit moet je toch eens gaan nadenken of het model wat gebruikt wordt wel juist is, hou het dan gewoon bij een weersverwachting, en zadel de maatschappij niet op met een eventuele valse verwachting, die gehangen wordt aan een code of een alarm.

Maar goed, ik ben maar een leek in meteorologie. Tenminste, ik lees de weersverwachting, check de buienradar, en als ik dan buiten kom, kijk ik naar de lucht, ga af op de gevoelstemperatuur, en volg mijn intuïtie. Maar hoef er geen code aan te hangen. Ik heb er wel een idee over, maar dat heeft iedereen wel, want we zijn nu eenmaal Nederlanders. En het motto wat doorgaans overgebracht wordt op de laatste generaties is niet : Niet klagen maar dragen. Maar : Klagen dat we wat moeten dragen. Tot de vakantie.

Of wilden onze meteorologen ook met deze kudde mee. Overal zijn tegenwoordig alarmen en codes voor. En wilden ze het interessanter maken dan wat het eigenlijk is, wat spannender.

Maar alsjeblieft, weermannen en  vrouwen van Nederland. Laten we het gewoon afschaffen, er zijn al zoveel codes en alarmen dat zelfs de codes en alarmen, alarmen en codes hebben gekregen.

Laat alsjeblieft.

Alsjeblieft, het weer, het enige Hollandse zijn waar we ongegeneerd over kunnen klagen.

Want niks zo veranderlijk als het weer.

Elke dag, weerman.

Bert Schouwstra